Podróżnik, awanturnik, hazardzista i rozpustnik... Hermann von Pückler-Muskau pewnie przepadłby w odmętach historii, gdyby nie jeszcze jedna jego cecha - wizjonerstwo. Dzięki dobremu ożenkowi uzyskał fundusze na przebudowę swojej rezydencji w Mużakowie oraz zaaranżował na nowo otaczającą ją zieleń, tworząc jeden z najpiękniejszych parków krajobrazowych w Europie współcześnie doceniony przez UNESCO.
Zamek w Bad Muskau, usytuowany na brzegu Nysy Łużyckiej, to jeden z najważniejszych zabytków regionu. Początkowo w miejscu dzisiejszego tzw. Nowego Zamku (a w rzeczywistości pałacu) istniała średniowieczna warownia, o której pierwsza wzmianka pochodzi z 1245 roku. Zamek wzniesiono w XV wieku stylu renesansowym, a w XVII wieku został przebudowany na barokową rezydencję. Jednak największe zmiany w historii tego obiektu miały miejsce w XIX wieku, kiedy to zamek i jego okolice zostały przekształcone przez księcia Hermanna von Pückler-Muskau.
Pückler-Muskau, niemiecki książę i podróżnik, odziedziczył po ojcu Muskau w 1811 roku i przystąpił do tworzenia dzieła swojego życia. Jego celem było zaaranżowanie wyjątkowego parku krajobrazowego, który stanowiłby harmonijną całość z rezydencją. Zamek stał się centrum rozległego założenia parkowego, które w połowie XIX wieku liczyło ponad 700 hektarów. Dziś wiemy, że dzieło Pücklera-Muskau jest jednym z najbardziej charakterystycznych przykładów parku w stylu angielskim, którego serce stanowił przebudowany zamek.
Droga do tego celu nie była wcale prosta. Pückler-Muskau już od najmłodszych lat dawał się poznać, jako buntownik i ekscentryk. Część dzieciństwa spędził w zakładzie wychowawczym dla trudnych dzieci; porzucił studia dla służby w wojsku, ale szybko został wyrzucony ze służby z powodu hazardu. W 1817 roku ożenił się ze starszą o dziewięć lat Lucie Anną Wilhelminą von Pappenheim, a posag zainwestował w rozwój Parku Mużakowskiego. Małżeństwo nie powstrzymało go przed licznymi romansami (które żona tolerowała), a gdy znów jego skarbiec zaczął świecić pustkami... rozwiódł się i, ponoć za namową samej Lucie, rozpoczął poszukiwania nowej majętnej żony.
Wyruszył w kilkuletnią podróż, z której zamiast bogatej narzeczonej przywiózł kupioną na targu niewolników w Kairze 11-letnią Machbubę, która została jego kochanką. Dziewczyna zmarła w Muskau w wieku zaledwie 14 lat i została pochowana na terenie posiadłości. Rozrzutność mężczyzny i pogłębiające się kłopoty finansowe doprowadziły w końcu do sprzedaży posiadłości w 1845 roku. Dochód ze sprzedaży Muskau przeznaczył na odbudowę zamku Branitz i utworzenie kolejnego ogrodu krajobrazowego na wzór angielski, dzisiejszego Parku Fürsta-Pücklera.
Kolejni właściciele kontynuowali prace nad rozbudową parku i modernizacją zamku. W wyniku tych zmian, na przestrzeni lat, zamek zyskał elementy neorenesansowe, które zmieniły jego pierwotny wygląd. W latach 1863-1866, za panowania księcia Fryderyka Holenderskiego, dokończono przebudowę w stylu neorenesansowym według projektu Maximiliana Franza Strassera i Hermanna Wentzela. Ostatnimi przedwojennymi właścicielami zamku Muskau byli hrabiowie Arnim (1883-1945). Podobnie jak wiele innych zabytków w Europie, zamek w Bad Muskau ucierpiał w wyniku zniszczeń wojennych. Przez wiele lat pozostawał w ruinie po tym, jak pod koniec wojny został spalony przez Sowietów.
Renowacja zamku rozpoczęła się dopiero w 1991 roku, kiedy zamek i jego okolice uzyskały finansowanie z funduszy krajowych i federalnych. Prace trwały przez kolejne lata, aż w 2013 roku zakończono odbudowę zamku w jego pierwotnej formie. Dziś zamek w Bad Muskau stanowi jedno z najważniejszych miejsc turystycznych w regionie, przyciągając turystów swoją wyjątkową architekturą oraz historią.
Zamek w Bad Muskau stanowi jeden z najpiękniejszych przykładów współczesnego wykorzystania dziedzictwa historycznego w turystyce. Wraz z Parkiem Mużakowskim, który zdobył międzynarodowe uznanie jako obiekt UNESCO, zamek Bad Muskau pozostaje jednym z najcenniejszych skarbów w regionie. Park, który ciągnie się po obu stronach rzeki Nysy Łużyckiej, łączy krajobrazy i kultury Niemieck i Polski, stanowiąc pomnik nie tylko pracy Pücklera-Muskau, ale także długotrwałej historii tego regionu.
Podoba Ci się moja twórczość?
Będzie mi miło, jak postawisz mi wirtualną kawę, która doda mi energii do działania :-)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz