Bateria Laskowskiego była najnowocześniejszą i największą polską baterią artylerii nadbrzeżnej przed II wojną światową. Wyposażono ją w cztery działa o kalibrze 152,4 mm. Odegrała niemałą rolę w obronie polskiego wybrzeża w 1939 roku, a obecnie stanowi atrakcję turystyczną Helu.
Pierwsze starania o wzmocnienie obrony polskiego wybrzeża poczyniono już w latach 20. XX wieku. W 1933 roku, dzięki inicjatywnie komandora podporucznika Heliodora Laskowskiego, zawarto kontrakt ze szwedzką firmą Bofors , która miała dostarczyć cztery armaty o kalibrze 152,4 mm. Prace budowlane rozpoczęto wiosną dwa lata później i już we wrześniu przeprowadzono pierwsze próby strzelnicze. W 1936 roku bateria otrzymała numer 31, a wkrótce ochrzczono ją imieniem przedwcześnie zmarłego inicjatora prac.
Podczas działań wojennych bateria broniła się przed nalotami lotniczymi i ostrzałem artyleryjskim prowadzonym przez niemieckie pancerniki Schleswig-Holstein i Schlesien. Doskonale radziła sobie z niszczycielskim działaniem wroga, walcząc z okrętami i wspierając działania na lądzie. Po kapitulacji Helu 2 października 1939 roku obiekt przejęli Niemcy i wcielili do Kriegsmarine pod nazwą Schlesien na cześć okrętu niedawno walczącego z polskimi żołnierzami. Niemiecki Hel skapitulował 9 maja 1945 r. i Bateria Laskowskiego znów znalazła się w rękach Polaków.
Po wojnie stanowisko numer jeden uległo zniszczeniu. Po dobudowaniu dodatkowego stanowiska działa Boforsa zastąpiono czterema armatami radzieckimi kalibru 130 mm. Na bazie przedwojennych konstrukcji utworzono 13. Baterię Artylerii Stałej. Miała ona zasięg 25 km, a skuteczny 19 km. Po 1977 roku zaprzestano konserwacji dział tego typu. Zachowały się żelbetowe konstrukcje obiektu; Stanowisko Ogniowe nr 4 zostało udostępnione do zwiedzania jako muzeum; nr 3 zajęła atrakcja turystyczna "Morskie Tajemnice", nr 2 pozostaje niezagospodarowany, a nr 1 - nie istnieje.
Warto poznać jeden z najważniejszych obiektów militarnych Półwyspu Helskiego. Choć większość fortyfikacji z okresu II wojny światowej pozostaje w ruinie, to wciąż robią one wrażenie. Heroiczna obrona Wybrzeża w 1939 roku z pewnością zasługuje na uwagę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz